Het is opvallend hoe zowel Rusland als China dezelfde narratieven gebruiken in hun “cognitieve oorlog” tegen het Westen. Taiwanese activisten en functionarissen hebben hun ervaringen gedeeld met het bestrijden van Chinese inmenging tijdens de recente presidentsverkiezingen in Taiwan, tijdens een open discussie in het Europees Parlement, gehost door Petras Austrevicius.
Deze soort inmenging zou in autoritaire staten als een oorlogsdaad worden beschouwd, maar in democratieën is het slechts een uitdaging. De veerkracht van de civiele samenleving tegen buitenlandse inmenging in Taiwan, de EU-landen en Oekraïne wordt soms als vanzelfsprekend beschouwd.
Ik was getuige van Russische inmenging in de presidentsverkiezingen in Oekraïne in 2004. De resultaten van de verkiezingen werden vervalst – Viktor Janoekovytsj werd aangekondigd als president, en Vladimir Poetin feliciteerde hem te snel. De Oranjerevolutie die volgde, corrigeerde dit onrecht, maar na jaren van “cognitieve oorlogsvoering” (een term gebruikt door Taiwanese activisten en functionarissen) en infiltratie van Russische agenten in de Oekraïense samenleving, werd Janoekovytsj in 2010 gekozen. Deze keer waren de verkiezingen soort van democratisch, maar de mensen hadden niet erkend dat ze jaren voor de verkiezingen al indirect beïnvloed waren door Rusland. De “democratisch gekozen president” was in feite een marionet van het Kremlin. Hij tekende de Charkov-akkoorden om de Zwarte Zeevloot aan Rusland te geven (die kon er tot 2042 haar militaire aanwezigheid plaatsen), zette zijn rivaal Joelia Tymosjenko in de gevangenis, en eindigde het allemaal door de Europese integratie volledig af te wijzen. Dit alles gebeurde in opdracht van een vreemd land. Janoekovytsj diende buitenlandse belangen, en dat leidde tot de bezetting van de Krim en vervolgens tot een volledige oorlog in Oekraïne. Het land bevrijdt zich vandaag de dag van infiltratie die al decennia, zo niet eeuwen, plaatsvindt, en doet dat met het bloed van haar zonen en dochters.
Rusland en China gebruiken cognitieve oorlogsvoering buiten de grenzen van hun territoriale doelstellingen. Ze verspreiden ideeën over Amerikaanse Biolabs, Amerikaans eigendom van Oekraïne en Taiwan, of narratieven dat “de NAVO nadert.”
Tegelijkertijd is zwijgen geen oplossing in democratieën, omdat dit het legitieme politieke landschap kan aantasten en dus invloed kan hebben op de vervalsing van de resultaten van debatten, stemmingen of verkiezingen.
Feitencontrole door het volk, open discussie en de opname van ideeën vormen de basis voor veerkracht tegen buitenlandse inmenging en manipulatie van het nationale discours.
Gezien dit alles geloof ik dat partijen en parlementsleden die betrapt worden op het dienen van buitenlandse regeringen, onderzocht en vervolgd moeten worden. Overal in Europa zijn er politici die hun eigen mensen schaden in ruil voor betalingen van het Kremlin of van China. De ideeën die zij hebben gepromoot, moeten worden getest, en de belangrijkste vraag hierbij is: wie profiteert uiteindelijk van dit alles?
